𝘖𝘯𝘴 𝘩𝘦𝘭𝘦 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘸𝘦 𝘰𝘱 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘳𝘭𝘦𝘪 𝘮𝘢𝘯𝘪𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘻𝘪𝘨 𝘰𝘮 𝘰𝘯𝘴 𝘶𝘪𝘵 𝘵𝘦 𝘥𝘳𝘶𝘬𝘬𝘦𝘯: 𝘷𝘪𝘢 𝘰𝘯𝘴𝘶𝘪𝘵𝘦𝘳𝘭𝘪𝘫𝘬, 𝘩𝘦𝘵 𝘸𝘦𝘳𝘬 𝘥𝘢𝘵 𝘸𝘦 𝘥𝘰𝘦𝘯, 𝘥𝘦 𝘮𝘢𝘯𝘪𝘦𝘳 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘰𝘱 𝘸𝘦 𝘰𝘯𝘻𝘦 𝘷𝘳𝘪𝘫𝘦 𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘣𝘦𝘴𝘵𝘦𝘥𝘦𝘯. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘻𝘦𝘭𝘧𝘦𝘹𝘱𝘳𝘦𝘴𝘴𝘪𝘦 𝘭𝘪𝘫𝘬𝘵 𝘵𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘱𝘱𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘫 𝘰𝘯𝘻𝘦 𝘶𝘪𝘵𝘷𝘢𝘢𝘳𝘵. 𝘞𝘦 𝘦𝘪𝘯𝘥𝘪𝘨𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘳𝘢𝘶𝘸𝘦 𝘢𝘶𝘭𝘢 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘸𝘦 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘥𝘰𝘰𝘥 𝘨𝘦𝘷𝘰𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘩𝘢𝘥𝘥𝘦𝘯 𝘸𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯…
Susanne Duijvestein schreef een bemoedigend boek over bewust en creatief afscheid nemen. ‘Uitvaart in eigen hand’, heet het. En het begint met bovenstaande zinnen.
Susanne is ervan overtuigd dat afscheid nemen anders kan. Dat ook een uitvaart onze liefde voor het leven kan weerspiegelen.
Het boek is op allerlei fronten een dikke vette lees-tip. Mega-praktisch en écht inspirerend. Omdat er veel meer kan dan de meeste mensen weten. Ook met een klein budget. Juist! Je kunt namelijk heel veel zelf en samen. In een interview met Femke van der Laan voor Nooit Meer Slapen zegt ze zoiets moois hierover:
‘𝘏𝘦𝘵 𝘨𝘢𝘢𝘵 𝘰𝘮 𝘥𝘢𝘵 𝘤𝘳𝘦𝘢𝘵𝘪𝘦𝘷𝘦 𝘱𝘳𝘰𝘤𝘦𝘴, 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘪𝘯 𝘷𝘪𝘯𝘥𝘦𝘯. 𝘖𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘥𝘪𝘦𝘳𝘰𝘶𝘸𝘢𝘳𝘣𝘦𝘪𝘥 𝘪𝘴. 𝘋𝘢𝘵 𝘫𝘦 𝘷𝘰𝘳𝘮𝘨𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘢𝘢𝘯 𝘫𝘦 𝘭𝘪𝘦𝘧𝘥𝘦. 𝘋𝘢𝘵 𝘫𝘦 𝘶𝘪𝘵𝘪𝘯𝘨 𝘨𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘢𝘢𝘯 𝘸𝘢𝘵 𝘥𝘪𝘦𝘳𝘦𝘭𝘢𝘵𝘪𝘦 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘫𝘦 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘣𝘦𝘵𝘦𝘬𝘦𝘯𝘥. 𝘋𝘢𝘵 𝘥𝘢𝘵 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘫𝘦 𝘩𝘢𝘳𝘵 𝘨𝘢𝘢𝘵, 𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘫𝘦 𝘩𝘢𝘯𝘥𝘦𝘯. 𝘋𝘢𝘵𝘩𝘦𝘵 𝘷𝘪𝘢 𝘫𝘦 𝘴𝘵𝘦𝘮 𝘨𝘦𝘩𝘰𝘰𝘳𝘥 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘵. 𝘌𝘯 𝘫𝘢, 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴 𝘥𝘢𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘥𝘳𝘢𝘢𝘪𝘣𝘰𝘦𝘬𝘶𝘪𝘵𝘷𝘰𝘦𝘳𝘦𝘯.’
Het raakte me. Omdat ik zo geloof dat dit ertoe doet! Samen dat moment maken. Als een portret van die persoon die je zo liefhebt. Bewust en creatief. Eigen.
Ik ben benieuwd… Herken je iets van bovenstaande in een afscheid wat jij hebt mee-gemaakt? En… Zou jij het ook anders willen, als het zover is?